Jakieś kilka lat temu (tak myślę, bo wcześniej o tym nie mówiono) odkryto, że każdy z nas ma jakiś talent.
Rozdziawiłam buzię ze zdziwienia, bo przecież 30 lat żyłam na tym świecie w przekonaniu, że ja talentu żadnego NIE MAM. Śpiewać- NIE UMIEM. Oczywiście, że jako dziecko byłam przekonana, że śpiewam lepiej od Edyty Górniak (nie wiem jakim cudem moja rodzina przetrwała te głośne jęki umierającego kota) a może i nawet od Whitney Houston, ale codzienność zweryfikowała mój „talent” 😉
Odnośnie malowania, czy tam rysowania, to jednak od dzieciaka byłam przekonana, że coś tam jest nie tak, bo Rodzicielka zalewała się łzami śmiechu za każdym razem, kiedy podsuwałam jej dumnie jakiś mój rysunek. Możliwe, że to jednak przez te sytuacje do tej pory mam niewiele wiary w siebie 😛 Chociaż jeśli chodzi o malowanie, to może i lepiej 😛
W sporcie też nie miałam szans być mocna… Mieszkałam do 14 roku życia z babcią, która pasła mnie jak małą świnkę, więc wyglądałam jak wyglądałam i szans na karierę sportową nie miałam 😛 a jak już moja główka zaczęła rozumować samodzielnie i zaczęłam zmieniać styl jedzenia, przy czym chudnąć, to było za późno 😛
