niesamowita randka, czyli co tu jest nie tak?

– Wiesz co, Chomik? Ty weź sobie zacznij kogoś szukać gdzieś w Internecie. Na pewno nie będzie ci łatwo kogoś znaleźć, skoro nawet ja nie jestem w stanie zaciągnąć cię do łóżka, ale chociaż się rozerwiesz. Ty wiesz, że ja nawet też się ostatnio zalogowałem? Nawet kilka fajnych lasek poznałem!- próbuje mnie namówić do „złego” Prawie Idealny.
Temat łóżka przemilczałam, bo po co omawiać coś, co może zepsuć naszą tak fajną relację. A pomysł  zalogowania się na portal randkowy uznałam za…niegłupi. Skoro ta Casanova może, to czemu taka boska sierota jak ja nie…? Mam w sobie ostatnio więcej cierpliwości, więc może nikogo nie zabiję na pierwszej randce 😉
Pierwszego dnia po zalogowaniu, moja komórka od ilości tych wszystkich wiadomości rozładowała się po 13 h. Chomikowa jest tutaj świeżynką. Wiadomo…
Pierwsza randka to był ewidentny spontan. Nawet dobrze się nie umalowałam i nie ułożyłam idealnie włosów, tylko pognałam Pędzidłem do miasta. Nawet niebrzydki facet. Bardzo mi się przygląda, ale uśmiech nie schodzi mu z twarzy. Idziemy na kawę.
-Chomik, weź sobie coś z czekoladą. Zimą jest cudowna.
-Nie, nie. Dziękuję. Po prostu kawę poproszę.
-Ale czemu?-pyta i strasznie mi się przygląda.
Co mam mu powiedzieć? Że tyłek mam tak wielki, że jeszcze jeden gram czekolady i nie zmieści się na fotelu samochodowym????
-Nie drążmy tego tematu. Akurat jestem z czekoladą w separacji. Jak się pogodzimy, to uwierz mi, że na pewno będziemy sobie znów swawolić- próbuję zażartować.
Spotkanie przebiegało naprawdę miło, póki kolega nie zaczął dawać mi do zrozumienia, że jest biedny jak mysz kościelna. Wszystko spoko, niech sobie będzie biedny, ale naprawdę nie musi mnie o tym informować. Sama szybko się zorientuję 😛
-Chomik, bo ty nie wyglądasz na taką, której brakuje pieniędzy a ja, to wiesz… Gdzie kupujesz buty?
Buty???? Serio????
-Słuchaj, bo ja wiem, gdzie można kupić naprawdę fajne buty za 30-40 zł.
Ojej……………
-No gdzie? Mów.
I mówi.
Pod koniec spotkania jest tak rozentuzjazmowany, że… bierze mnie na ręce. Jestem pod wrażeniem, owszem. Mam ponad 180cm, więc nie ważę 65 kg. Mało kto daje mi radę 😉
Ale kolejnego spotkania nie będzie.
Tego samego wieczoru zaczepia mnie na portalu facet.
-Do you speak English?
Oglądam zdjęcia i człowiek bardzo mnie zaciekawia swoją urodą. W genach ma chyba pół Europy i część Azji 😉
Ok, mogę w tym przypadku speak 😉
I nie pożałowałam. Facet pracuje w takiej korporacji, że zdarza się, że przez pół roku jest w jakimś kraju, a potem na kilka miesięcy wyjeżdża do innego. Do Polski często wraca i bardzo go to cieszy, bo uwielbia naszą gościnność i kuchnię. Wcale mu się nie dziwię, też mi się to podoba w naszym kraju 🙂
Zdecydowaliśmy się umówić. Tym razem mocno się postarałam wyglądać lepiej, niż zwykle 😉 Ulubiona czarna bluzka, szara ulubiona spódniczka, czarne kozaki oficerki. Bielizna… O bieliźnie jeszcze nie będę myśleć, choć facet ma coś w sobie tak pociągającego, że przeszła mi przez myśl najlepsza czerwona bielizna, jaką trzymam na specjalne okazje 😉 O makijaż poprosiłam Moją N.
-Chomiczku, wyglądasz jak dla mnie cudownie- oznajmia Moja N.po 45 minutach spędzonych u niej w łazience.-I nie rób niczego z włosami, bo jak je dzisiaj rozpuszczasz, to wyglądają idealnie. Idź już do cholery, bo wyglądasz tak dobrze, że mnie samą kręcisz.
Od zawsze wiedziałam, że z nią stworzyłabym najszczęśliwszy związek 😛
Dopadam na miejsce spotkania. Jestem spóźniona. Siet.
 Czeka. Szlag by to. Nie spodziewałam się, że będzie wyglądać tak dobrze. Nie jest zbyt elegancki, ale zachował klasę. Na powitanie całuje mnie w rękę a ja czuję, że się rumienię.
Polce, która go tego nauczyła powinnam postawić najlepsze wino.
-Chomik, bardzo mi miło cię widzieć. Chciałem się w tym miejscu z tobą spotkać, bo niedaleko jest fajne miejsce, w którym serwują pyszną herbatę w stylu japońskim. Mam nadzieję, że lubisz herbatę?
Oczywiście, że lubię, ale jeśli jest to herbaciarnia to będę podirytowana. Bardzo nie lubię herbaciarń. Tam trzeba szeptać i przechadzać się po pomieszczeniu jak baletnica.
Prowadzi mnie do bardzo niepozornej knajpki, która znajduje się w piwnicy. Przepuszcza mnie w drzwiach i jest naprawdę uroczy. Widać, że jest stałym bywalcem tego miejsca, bo szepce coś do (chyba menadżera) a ten zaprasza nas do małego pomieszczenia, w którym jest niski stolik i poduchy na podłodze.
A ja w spódniczce!!!! Boże….
-Gdzie ty mnie przyprowadziłeś? Lubujesz się w takich japońskich klimatach?
-Mój dziadek był Japończykiem. Pamiętam, że jeszcze jako nastolatek, kiedy latałem z rodzicami do dziadków, bardzo lubiłem ten sposób podawania herbaty i wspólnego spędzania czasu. Mam nadzieję, że tobie też się spodoba.
Ja już się martwię, bo co jeśli facet pije tylko herbatę i najlepiej przyodziałby mnie w kimono, związał moje stopy rozmiaru 41, próbując z nich zrobić rozmiar 36 i usiłował zrobić gejszę? Lekko panikuję, ale klimat podawania herbaty i atmosfera, którą tworzy Prawie Japończyk pozwalają mi się zrelaksować i zająć rozmową. Jest kulturalny, zabawny, miły… Coś na pewno jest nie tak… Może jeździ na hulajnodze? A może ta gejsza…? 😛 Gdzieś musi być jakiś haczyk…
Nawet nie wiem jak minęły 3 godziny bardzo przyjemnego spotkania, kiedy Prawie Japończyk proponuje mi przejażdżkę w jego ulubione miejsce w mieście.
Chyba rozum mi całkiem odebrało, bo idę z nim do samochodu.
Niestety pojawił się problem. Zauważamy, że z opony zeszło powietrze. Ja już panikuję, bo to jest fatalna sytuacja. Nie wiem jak człowiek zareaguje a doświadczenie z jednym z moich „byłych” mówi mi, że facet może zaraz zacząć kopać samochód i drzeć się w cały świat. Takie malutkie psychopatyczne skłonności.
-Chomiczku, tylko nie uciekaj mi teraz, proszę cię. Wsiądź do samochodu, żebyś nie zmarzła a ja się tym zajmę.
-Ale ja ci mogę pomóc. Jeszcze nie wiem jak, ale nie musisz mnie wsadzać jak księżniczkę do auta- odpowiadam zgodnie z prawdą. Dziwnie będę się czuła siedząc w środku, kiedy on będzie biegał naokoło samochodu.
Facet wyjmuje z bagażnika coś, co chyba jest jakąś pompką, zakasuje rękawy i za 15 minut ruszamy.
TADAM.
Jestem pod takim wrażeniem spokoju, opanowania, kultury, że nie wiem co powiedzieć.
-Wiesz, że jestem pod wrażeniem? Świetnie sobie z tym poradziłeś. Widzę, że jesteś przygotowany na wszystko 😉
Widzę, że komplement podziałał. Od razu zrobił się jeszcze wyższy 😉
Prawie Japończyk zabrał mnie w bardzo ładne miejsce na przedmieściach. Nie dobiera się do mnie, nawet nie próbuje dotknąć, co mnie bardzo cieszy. I naprawdę miło się nam rozmawia. To niemożliwe, żeby z facetem było wszystko ok. Na bank jest gdzieś jakiś haczyk.
Spacerujemy ponad godzinę i decyduję się zakończyć spotkanie. Wystarczy jak na pierwszy raz. Prawie Japończyk odwozi mnie do Pędzidła i jeszcze odprowadza pod same drzwi.
-Wiesz,Chomik, że teraz najchętniej bym cię pocałował?
To całuj a nie pieprzysz!!!!
I całujemy się, jak przystało na pierwszą randkę. W policzek.

To jest zbyt idealne. Coś na pewno jest nie tak…… I ja to znajdę 😉