Niecodzienne notatki z codziennych przygód młodej kobiety-Polki :)
To ju minął rok od kiedy babcia wyszła po operacji biodra ze szpitala. Operacja biodra, kontakty z personelem szpitala, który chorował na COVID-19, mieszanki leków uspokajających i nasennych, które otrzymywała w szpitalu i babci lat 86 nie ruszyło NIC. Niemiecki rocznik. Takich mało co rusza.
Czytaj dalej „rok szaleństwa”
Jestem perfekcjonistką. Bo przecież zawsze można coś zrobić lepiej i lepiej. Bo przecież inni robią to czy tamto lepiej. Jeśli za coś się zabieram, chcę aby to było zrobione tak dobrze jak tylko możliwe. Nie umiem powierzyć komuś mojego zadania, bo boję się, że nie zrobi tego poprawnie lub w ogóle nie podoła. Nie lubię tracić kontroli. Nie potrafię cieszyć się z sukcesu, bo wiem, że są inni lepsi ode mnie. Muszę mieć posprzątane mieszkanie i nie pójdę spać, jeśli w zlewie zalegają brudne naczynia. Okna muszą być czyste, pościel wyprasowana, kurze wytarte, podłoga umyta. Nie wyjdę do pracy nieumalowana i ubrana byle jak. Nawet przepłakana noc nie będzie stanowiła dla mnie taryfy ulgowej- muszę się umalować, uczesać i ubrać tak, abym nie była w pracy punktem zwracającym na siebie uwagę 😛
PIEPRZNIĘTA!
Czytaj dalej „idealnie nieperfekcyjna”
Cholerna pandemia, cholerne życie i cholerny świat…
Całe to zamieszanie z wirusem zamknęło cały świat łącznie z fryzjerami i kosmetyczkami. Ja chcąc nie chcąc zamknęłam się w domu, w swoim małym niewymarzonym świecie. Tę, która szlag trafia przy cotygodniowym malowaniu paznokci i obsługiwaniu cążek do skórek; tę, która nie ogarnia samodzielnego wykonania warkocza na włosach nie wspominając o samodzielnym farbowaniu włosów; tę, której codzienny makijaż wykonywany o 5 rano przyprawia nie tylko o ból głowy, ale też o rozwój słownictwa w zakresie tego powszechnie uważanego za niecenzuralne zmuszono do wzięcia sprawy w zakresie swojej urody (wątpliwej, ale jednak…) s swoje ręce… Czytaj dalej „będę piękna!”
Zawsze, ale ZAWSZE do kurwicy doprowadzała mnie bezczelność a co za tym idzie brak kultury u ludzi. Mamy w tej chwili czas, jaki mamy (moje osobiste zdanie na temat tego, co się dzieje trochę później) i jeśli chcemy go jakoś przetrwać („jakoś”, bo większość z nas z uszczerbkiem na tle psychicznym, finansowym lub niestety zdrowotnym wyjdzie z tej pandemii), to musimy ze sobą WSPÓŁPRACOWAĆ i podchodzić do tej szarej codzienności z ROZSĄDKIEM. Wiem, że rozsądku szukać we współczesnym świecie trudno, ale jednak ocierając się o iluzję BŁAGAM o rozsądek i POHAMOWANIE NEGATYWNYCH EMOCJI. Też jestem zestresowana, też się martwię ale na litość boską NIE WYŻYWAM się na obcych ludziach. Krzyczę sobie w domu 🙂 a mam codziennie masę możliwości, bo z racji, że jestem na przymusowym urlopie, nie mam skończonej kuchni, to codziennie widuję się z Przyszywanym, a że jego każdy choćby najmniejszy kontakt z człowiekiem prowadzi do wybuchu awantury, to mam bardzo szerokie spectrum możliwości wyładowywania negatywnych emocji 🙂 Czytaj dalej „ludzie, OPAMIĘTAJCIE SIĘ”
Zostałam doprowadzona do grubej ściany. Gruba ściana ostateczności. Rodzicielka ledwo mnie powstrzymała przed pobiciem jednego faceta. Po prostu złapała mnie za kaptur i zatrzymała w samochodzie, bo byłam gotowa wyjść i co najmniej go pobić.
Jak nigdy w życiu. Bo przecież panuję nad sobą. Tzn.zawsze do tej pory panowałam nad sobą.
Czytaj dalej „absurdy…”
Dobra, wystarczy-pomyślałam, kiedy znów nie mogłam wsiąść do Pędzidła z powodu bólu kręgosłupa- idę do lekarza. Może jakiś cud się u niej wydarzy.
Wierzę w ten cud! Czytaj dalej „z wizytą u lekarza”
Podobno jestem perfekcjonistką. Nie wiem. Całe życie moja Rodzicielka mi mówiła, że pewne rzeczy robię niestarannie, jestem „niechluj” (cokolwiek to znaczy) i że często jej nie słucham.
Taaa.
Ostatnio jednak z ust już kogoś innego słyszałam, że jestem cholernie perfekcyjna i że fakt, że nie akceptuję braku perfekcjonizmu u innych jest trudne do wytrzymania.
Pozostaje mi tylko ręce rozłożyć w niezrozumieniu… Bo ktoś tu chyba przesadza. Ale jeszcze nie wiem kto 😉 Czytaj dalej „perfekcjonizm kontra budzik”
Stało się.
Było i nie ma.
Tak po prostu.
Nadszedł w końcu ten moment! Prawie dwa lata kombinowania, planowania i zakupiłam sobie nowie wymarzone Pędzidło 🙂 Po autko jechałam specjalnie 300km, ale opłaciło się- jest takie, jak chciałam. Dobra, wystarczy, bo zapeszę i mi się tfu tfu jeszcze gdzieś rozkraczy.
Koleją rzeczy jest, że starego Pędzidła pozbyć się musiałam. Z bólem serca i to niemałym, bo do aut się jakoś przywiązuję utworzyłam ogłoszenia wszelakie o sprzedaży starego, ale w miarę zadbanego małego Pędzidełka, na które przyszedł już czas… Czytaj dalej „sprzedaję Pędzidełko…”
Nie lubię narzekać bezcelowo. Czyli tak, że nic nie robię, aby rozwiązać problem i już nie narzekać. Ale tym razem nie wiem co mam zrobić z moim zmęczeniem 🙁 Tylko niech mi nikt nie mówi, że skoro nie mam dzieci, to nie wiem co to jest zmęczenie! Jak się rozpoczyna pracę o 6.00 rano, to się WIE co to jest zmęczenie. Bezdyskusyjnie!
Czytaj dalej